Wardruna Ormagardskvedi
Eigi hugðak orma
At aldrlagi mínu;
Verðr mjök mörgu sinni
Þats minnst varir sjálfan
Gnyðja mundu grísir
Ef galtar hag vissi
Mér er gnótt at grandi
Grafa inn rönum sínum
Ok harðliga hváta
Hafa mik sogit, ormar;
Nú munk nár af bragði
Ok nær dýrum deyja