Svavar Knutur Emma
Ég settist við að semja
Sorgarþrungið ljóð
Sökkti mér í sporin
Slökkti hjartans glóð
Birtist mér þá brosið
Og blíðu augun þín
Þá bráðnar sálin mín
Þú lætur heiminn ljóma
Svo lýsist hjartans tóm
Orð sem áður særðu
Nú ýlfur eru og hjóm
Ekkert lengur ergir
Eymdin flogin frá
Því þú ert okkur hjá
Hví að gráta horfin spor og hulda slóð?
Hvítur snjórinn sefar okkar sorgarhljóð
Hvað sem líf þitt hendir
Hvert sem hníga strá
Engan ljótan endi
Emma, muntu sjá
Því allt sem sundur tætist
Fæst einhvern tímann bætt
Við um það getum rætt