Stef Bos De Hemel
Toen ik klein was, was de hemelÂ
Ergens boven in de luchtÂ
En je kon er enkel komenÂ
Met een allerlaatste zuchtÂ
Iedereen droeg witte lakensÂ
En je lieps langs gouden stratenÂ
Over pleinen met fonteinenÂ
Vol met rode limonadeÂ
En je vloog door witte wolkenÂ
En een engel hield je vastÂ
En je kon op water lopenÂ
Want het water was van glasÂ
Iedereen was daar gelukkigÂ
Nooit meer hongerÂ
Nooit meer pijnÂ
Had je hier alleen elendeÂ
Daar zou alles anders zijnÂ
Maar ik weet niet meerÂ
Waar de hemel isÂ
Ik weet niet waar ik heen ga na dit levenÂ
Toen zag ik de hemelÂ
Met de ogen van een kindÂ
Maar die is voorgoed verdwenenÂ
De hemel is verdwenenÂ
Ik werd ouder en geloofdeÂ
In een an'dre fantasieÂ
En ik volgde ZarathustaÂ
Met een soort van anarchieÂ
Want ik vloog over de wolkenÂ
Naar een land hier ver vandaanÂ
Maar ik zag geen gouden poortenÂ
En ik zag geen fonteinen staanÂ
En ik weet niet meerÂ
Waar de hemel isÂ
Ik weet niet waar ik heen ga na dit levenÂ
Soms zie ik de hemelÂ
In de ogen van een vrouwÂ
Maar dat duurt meestal maar evenÂ
De hemel duurt maar even
