Pif Pouf Paf Mijn Klein Lief Woefke
Mijn klein lief woefke
Mijn ondshe is lief
mijn biêshe is nen artendief
z'eed iêl lang' oêre
en e snötshe
wor ad öw art van smelt
Z'is wa' dik
oek iêl traag
z'et iêl veul
z'ee 't on eur maag
z'is oem te stele
Ze dóed al lang ni miêr in uis
we zitte same veur de buis
vör eur blijf 'kik thuis
Mijn biêshe wörd oud
mij woefke woeft ni art ni miêr
z'is vör mij goud
zij verlot mijn art ni miêr
Ze mag doeng
wa' ze wild
aloewel
ze kan ni' veul
ze lee mor te ligge
af en tóe
krijgd ze 't zot
en da mokt
mij begod
iêmol zoe blij
Mijn klein lief woefke
mijn lief klein woefke
mijn klein lief woefke
mijn lief klein woefke
Als mijn biêshe oêt nor den emel van de woefkes ga
dan oop ekik da wanniêr mijnen tijd is gekome
ik er is oep logement mag gon
en ik wou da' ge dan kon klappe
dan konde 't is zegge
da'gene wa da 'k denk da' ge zou zegge
"Boske, 'k zen zot van