Olof Arnalds Vinkonur
Imma ertu enn vinur minn
Þó að þú sért orðin ástfangin?
Veitist þér það létt, er það rétt?
Er hann örugglega maðurinn?
Viltu vaxa og deila með mér aftur?
Viltu vera aftur memm?
Margslunginn ljómi þinn og kraftur
Á svo ósköp vel við mig
Vel ég þig
Í mínu hjarta að geyma
Ertu til í rall, Evuskarn
Þó að ég sé búin að eignast barn?
Svona af og til þú veist ég vil
Æpa yfir mig; já já. Ég skil!
Viltu flækja hausum saman aftur?
Galdur þinn og sannfæringarkraftur
Er minn andans elexir
Allt sem býr
Innra með þér vil ég fanga
Stína ertu enn símafriend?
Sjónvarpsdagkráin er búin senn
Mala við þig vil, hérumbil
Heilar eilífðir og viti menn;
Nú er kollurinn á miklu flugi
Likaminn að kikka inn
Held að skáldagáfur þinar dugi
Til að fylla marga bók
Eldhúskrók
Minn þú alltaf geislum prýðir
Kari, nú er lag, viltu í dag
Verða vinkonur með glæsibrag?
Timinn kom og loks sæl ég finn
Viltu horfa í augun mér aftur?
Viltu segja líka ég?
Fergurð þín er símerjandi kraftur
Horfir djúpt í augu mér
Furur þér
Fell ég of fell í stafi
