Necip Mahfuz Sessiz
[Verse 1]
İnsanlığı unuttuk, unutmakla kalmadık
Olduğunca gurursuzduk, gururdan susup kaçtık
Durup baktık görmemezlik fiyaka ölçütü
Eğer başın dönmeyecekse niye var gökyüzü
Var bi' anlamı her şeyin gördüğün şu diyar da
Akıl denen var tamam da fikri gel de tamamla
Bi' an batsın her şey dedin yerin on kat altına
Yanaklarını yüzüne sürdün tokatlar attılar
Şu başım dönmeseydi yalanlardım olanı biteni
En sonunda bulacağım elbet elimi yazıya iteni
Kaldırımda gölgeler, yaşarsın görmeden
İnsanız be kardeşim, rahat değiliz ölmeden
Hay bu ellerim kırılsın kelimelerle oynamazsam
Kapımı çalmaz tek bir insan onu da zorlamazsam
En sonunda bakacaksın geçmişten tahrifata
Kalıcı olmak istemek yapılacak en asli hata
[Hook]
(Yok aklın yerinde)
Geride kalanlarla yakmışındır sakladıysan dehlizinde
(Kanatır)
Acının en saf hali görmemezlik
Olur da farkedersin
Sessiz, şşş
[Verse 2]
Susmak öyle kolay değil hâlâ görüyorken
İçinde buz dağları fakat yanıyor kent
Yakıyor dert tabi içini yok acının kopyası
Uyan artık küle dönüştü sol yanın
Şu kumpaslardan kurtulmak olaydı mümkün
Yalın ayakla koştururdum yol başında düştüm
Ağustos sıcaklarında aldım elime telefonu
Dedi ki; "hayat böyle üzülme kaybettik onu"
Yakın beni de dedim güldüler bedeni soğumuştu
Ben dünyayla savaşmıştım beni o korumuştu
Yorulmuştum, yolun sonuydu, olmuştum pusan
Sabırsızlık edersen yollar her zaman uzar
Hayat bazen böyle, başkasını gözetce'n
En büyük dersimi aldım ufacık bir böcekten
Düşündün mü boyut değiştirmek sana ne katar
Bu acı bende sabit ben de mezara girene kadar
[Hook]
