Frank Boeijen Ze Keek Naar Het Landschap
En ze keek naar het landschap, de glooiende velden
Het is altijd weer zo mooi, zei je zelf en ze draaide zich om
Ze vroeg of ik nog contract met hem had, en hoe het met hem was, waar hij woonde, waar hij was gebleven
Gaat oude liefde ooit voorbij, gaat oude liefde ooit voorbij, ooit voorbij
En ergens ver weg, achter de heuvels
Breekt er brand uit, rook rijkt tot aan de hemel
Dit was een verlaten streek, geen mens te bekennen, en ze keek naar het landschap, glooiende velden
Gaat oude liefde ooit voorbij, gaat oude liefde ooit, voorbij ooit voorbij
Gaat oude liefde ooit voorbij, ooit voorbij