Frank Boeijen Stad In Opstand
Er klinkt muziek vanachter de barricaden Terwijl de macht wanhopig vergadert Alles is verduisterd In de straten van de stad En de middenstand blindeert haar etalages Terwijl soldaat na soldaat zich verzamelt In het donker aan de rand van de stad Dit zijn de jaren tachtig En niet op het plein Van de Hemelse Vrede En niet in Teheran of in Praag Maar hier in Holland in een stad in opstand Zingen duizend stemmen in koor Het lied van de wanhoop Slaan duizend stokken op een ritme Een bevroren nacht door Er vallen stenen uit de hemel Op de schilden Van de slaven van de macht Je hoort gejuich en loeiende sirenes En wie het nog niet heeft begrepen Je vecht tegen je eigen leger Dit zijn de jaren tachtig En niet op het plein van de Hemelse Vrede En niet in Santiago Niet in Warschau Maar hier in Holland In een stad in opstand Zingen duizend stemmen in koor Het lied van de wanhoop Slaan duizend stokken op een ritme Een bevroren nacht door En misschien wordt deze slag verloren In een storm van bruut geweld Maar geen enkel volk is ooit overwonnen Dat zich tot de laatste man verzet Dit zijn de jaren tachtig In een stad in opstand Bestreden met traangas Met het geweer in de aanslag En het verstand op oneindig Marionetten van het gezag Tegen een weerloze vijand In een stad in opstand Zingen duizend stemmen in koor Het lied van de wanhoop Slaan duizend stokken op een ritme Een bevroren nacht door En misschien wordt deze slag verloren In een storm van bruut geweld Maar geen enkel volk is ooit overwonnen Dat zich tot de laatst man verzet Tot de laatste man verzet
