Bram Vermeulen Doodlopende Straat
Ze heeft haar haar geverfd, zich fel opgemaakt
In een wolk parfum op de dansvloer
Op haar hoge hakken wankelt ze in het rond
Van de witte wijn en de vermoeidheid
Met de eerste die het vraagt
Gaat ze doodgewoon mee
De tijd is voorbij dat ze kon kiezen
Ze laat hem doen wat-ie wil
Het interesseert haar niet
De tijd is over dat ze kon kiezen
Marianne
Doodlopende straat
Doodlopende straat
In de doodlopende straat loopt Marianne
Als de minnaar slaapt, doorzoekt ze zijn kamer
Vindt zijn geld en cheques en vertrekt
Koopt wat ze nodig heeft, dat is altijd prijs
Weer een nacht geluk voor Marianne
's Middags wordt ze wakker, het plezier voorbij
Met een deken om zich heen heeft ze het koud
Op de rand van het bed kijkt ze voor zich uit
Nog een halve dag tot de nacht
Een kop koffie is ontbijt genoeg
De tijd is voorbij dat ze kon eten
Dat de zon vandaag schijnt
Interesseert haar niet
De tijd is over dat ze wat wou weten
Doodlopende straat
Doodlopende straat
Marianne ontmoet je 's avonds laat
Als ze opgeverfd op jacht gaat
En op jou alleen te wachten staat
In de doodlopende straat
Doodlopende straat
Doodlopende straat
In de doodlopende straat loopt Marianne
