Mathilde Santing Laat Maar
Ik ging naar je toe met lood in m'n schoenen
Ging ik naar je toe en ik keek je aan
Ik wilde het zeggen, ik moest het je zeggen
Maar toen ben ik opeens weer naar huis terug gegaan
Omdat ik had nagedacht en m'n verstand zei
Dat ik, wie weet, misschien wel voor schut zou hebben gestaan
Want stel dat ik wel van jou hou
Maar jij niet van mij
Laat maar
Laat maar
Ik ging naar je terug met knikkende knieen
Ging ik naar je terug, maar ik heb het gedaan
Wat ik je moest zeggen, zei ik maar zo'n beetje
't was eigenlijk amper te verstaan
Omdat ik had nagedacht en m'n verstand zei
Dat ik de tijd er eerst maar eens overheen moest laten gaan
Zoals golven over het zand
Zoals nachtvorst over het land
Laat maar
Laat maar
Maar toen opeens waren de rapen gaar
Ik moest naar je terug en toen stond ik daar
Met chardonnay en zalmtartaar, maar ja, ik dacht
Dan maak ik het een beetje gezellig
En je keek me aan en je gaf me je hand
En die hand zette m'n hele lichaam in brand
Weet je, ik moet je wat zeggen, riep ik
Maar zo'n beetje wat jij toen al niet meer verstond
Want je riep dat je meer van me hield
Dan de sultan van Bagdad
De sultan van Bagdad
En je kuste me vol op mijn mond
En de wereld werd plat
Ik ga naar je toe met lood in m'n schoenen
Ga ik naar je toe, dan is 't maar gedaan
Ik ga het je zeggen, ik ga het je zeggen
Of zal ik maar weer terug naar huis
Want stel dat ik van jou hou
Maar jij niet van mij
Laat maar
Laat maar