Lucky Fonz Iii De Stratenmaker
De stratenmaker die weet niet meer hoe het stratenmaken moet
Terwijl-ie vroeger altijd zei: ik ben de beste in wat ik doe
Maar nu legt ie alle klinkers scheef en ligt de straat niet goed
En de kinderen willen hinkelen, maar niet meer op zijn stoep
Omdat ze ook niet hoeven struikelen over een jongemans verdriet
Niet dat ze dat ze dat begrijpen, want een kind die snapt dat niet
Behalve dan één jongetje, ook al leek hij nog maar klein
Die snapte het precies, want die kende ook die pijn
Want ook hij had een grote liefde met wie hij later trouwen zou
Juf Johanna uit groep zeven, dat was alles wat hij wou
Maar die zei in ene keer zomaar "oh m'n stage zit erop"
En terwijl ze dat zo zei ging er één ding door haar kop
Want toen ze daar zo stond daar voor die jongen en z'n klas
Toen besefte ze in ene keer dat de liefde over was
Voor die kleine stratenmaker die zo gek was op z'n werk
Dat-ie van alles wat er mis ging maar weinig had gemerkt
En dan hoor je mensen zeggen "oh de humor ligt op straat"
Maar nooit zullen ze zeggen waar het werkelijk om gaat
Dat die humor maar een soort van poedelprijsje is
Voor die kleine stratenmaker die nog steeds een meisje mist
