Jurk! Sporen
De deuren van ons huis
Ze staan wagenwijd open
Aan de sporen kun je zien
Hier heeft iemand gelopen
Heeft alles wat ons dierbaar is
Aangeraakt, kapotgemaakt
Maar wat het aller-ergste is
En dat schokt me het meest
Aan de sporen kun je zien
Dat ik dat ben geweest
Alles wat we hadden
Is verworden tot een bende
Ik dacht dat ik jou trouw zou zijn
Ik dacht dat ik mij kende
Maar niets bleek minder waar te zijn
Ik loog
Ik gooide onze ruiten in
Dat ik dat ben geweest
Nu zit ik zwijgend op de bank
En kijk hoe jij je leven uit mijn leven haalt, in een tas doet en voorgoed
De deur achter je dicht slaat
En je gaat
Straks als een ander naast je loopt
En als wij niet meer kussen
Weet ik het was zo mooi geweest
Maarja, er kwam iets tussen
Straks als iemand jou liefje is
Pas dan, pas dan besef ik werkelijk
Dat ik dat ben geweest
Dat ik dat ben geweest
Dat ik dat ben geweest