Gnom Mys
Han måtte be om nok en femkroning
Som han hadde gjort så mange gonger før
Han eier ikkje lenger skam i sitt sinn
Er bare varsom på kor han trør
Han vasker rutene på rødt lys
Og når det blir grønt kan han ta seg et mys
Men han kan ikkje sjå ut i frå vindu
Har ingen vindu han kan sjå ut i frå
Samelr på flasker nok ei gate står for tur
Di samme gatene dei gjekk i som små
Om solå skinner om månen står på
Det er alltid mørkt der han går
Med roser i kinnet og ingenting i minnet
Går han og venter på vår
Han går og venter på vår
Setter seg ner der som han pleier
Ved ein statue han vet er monumental
Har kun ei fortid som lokal kosmopolit
Men når han ror ror han med harde tak