Frans Duijts Nee, Niet Zeggen Hoe Ik Leven Moet
Als kind was ik al vrij gevochten
Ging altijd m'n eigen weg
En de mensen die me echt niet mochten
Zeiden steeds van jou komt niets terecht
M'n wilde haren zijn verdwenen
In jouw armen vond ik rust
Je gaf me altijd alle vrijheid
Daar ben ik me heel goed van bewust
Maar nee, je moet mij niet zeggen hoe ik leven moet
Laat mij m'n eigen gang maar gaan
Ik blijf bij jou in voor en tegenspoed
Ik ga nooit bij jou vandaan
Maar nee, je moet mij niet zeggen hoe ik leven moet
Laat mij m'n eigen gang maar gaan
Ik blijf bij jou in voor en tegenspoed
Ik hen het altijd zo gedaan
Ik hoor de leraar nog steeds schreeuwen
Toen ik knalhard met de schooldeur sloeg
Luister jongen, jij laat je niets leren
Ga je maar studeren in de kroeg
M'n wilde haren zijn verdwenen
In jouw armen vond ik rust
Je gaf me altijd alle vrijheid
Daar ben ik me heel goed van bewust
Maar nee, je moet mij niet zeggen hoe ik leven moet
Laat mij m'n eigen gang maar gaan
Ik blijf bij jou in voor en tegenspoed
Ik ga nooit bij jou vandaan
Maar nee, je moet mij niet zeggen hoe ik leven moet
Laat mij m'n eigen gang maar gaan
Ik blijf bij jou in voor en tegenspoed
Ik heb het altijd zo gedaan
Ik wil af en toe m'n vrijheid
Met wat vrienden naar de kroeg
Ik kijk niet naar andere vrouwen
Schat ik heb aan jou genoeg
Nee, je moet mij niet zeggen hoe ik leven moet
Laat mij m'n eigen gang maar gaan
Ik blijf bij jou in voor en tegenspoed
Ik ga nooit bij jou vandaan
Maar nee, je moet mij niet zeggen hoe ik leven moet
Laat mij m'n eigen gang maar gaan
Ik blijf bij jou in voor en tegenspoed
Ik heb het altijd zo gedaan