Claudia De Breij Deze Armen
Deze armen
Deze armen droegen je
Voelden hoe je rilde
Uit het zwembad, je haar nat
En jij zo koud
Deze armen vroegen je
Of je bij me wilde;
Twee ringen
Één gedachte:
Samen oud
Maar deze armen sloegen toen
De deur dicht en ze zwichtten
Onder honderdduizend borden
In de lucht
Deze armen lieten
Alles wat ik liefhad
Los tot er niets overbleef
Deze armen schieten
Telkens weer tekort en
Deze armen zijn nu leeg
Deze armen
Deze armen
Deze armen dragen je
Het liefst de hele wereld
Over zeeën, over bergen
En weer terug
Deze armen vragen je
Terug te mogen keren
Laat mij binnen
En wat was
Achter de rug
Want deze armen slagen er
Misschien in los te laten
Wat ik moet en vast te houden
Wat ik wil
Deze armen vangen niet
Langer alle borden en
Nu ik bij de scherven kniel
Zie ik wie ik ben en
Hoef ik niet te zoeken, maar
Vind ik zomaar weer mijn ziel
Onder deze armen
Onder deze armen
Deze armen
Deze armen
