Apokalipsis Ulan
[Verse I: Rhyxodus]
Lahat ng katanongan ay merong kasagutan
Lahat ng sinilang ay merong pag kukulang
Lahat ng mga tao dumaranas ng gusot
Wag ma babagabag kalimutan ang lungkot
At kung ito'y sumabit ay kailangan tanggapin
Wag na wag susuko at ito ay harapin
Ngunit kung ang sulriyanin hilawan ng kompay
Kayanin ang pag subok bukas ay nag hihintay
Lahat ng pagsubok ay hindi ma iiwasan
Hindi ko malimutan ang lahat ng naranasan
Ko sa buhay ang kulay na napahiran ng itim
Lagi na lang na sasadlak ang buhay sa dilim
Sa putikan talampakan ay nabaon ng nabaon
Ilang taon lumipas di parin nakaka ahon
Nais kong makita saking buhay ang liwanag
Ngunit bakit ang sinag hindi ko ma aninag
Ang puso nasa putik naka tusok ang tinik
Naka ukit ang kahapon ay pilit ibinabalik
Ang araw sa buhay ng masasayang kahapon natabunan ng hagupit
Ang kahapon ay nalason
Lumuluha ang mata hanggang saan ma wakasan walang kataposan
Ang lahat kong tatakasan
Ngunit kung merong bagyo at puno ng kadiliman
Hindi ako titigil lumakas man ang ulan
[Chorus]
Lumakas mang ang ulan
Lumakas mang ang ulan
Lumakas mang ang ulan
Lumakas mang ang ulan
[Verse II: Duanesis]
Hindi ako titigil lumakas man ang ulan
So balet asahan hindi lamang tayo ang nahihirapan
Ano mang bait pa saken ng buhay ay kayang lutasin
Maging toktok man ng bundok
Maging look man ng tahakin
Higit pa sa lahat ngayon ang aking gagawin ay butas
Man ng karayom walang kaba na papasukin at kung lagi
Na lang nag lalakat sa kadiliman hindi madarapa tignan
Ang yong nilalakaran tumingin sa itaas baka ikay nakakalimot
Sya ay lumulutas ng mga dagok at bangungot
Buhay ay tiwasay sa lilim ng kanyang kamay ang buong may
Kapal sa atin laging gagabay at dito sa buhay na magulo ay
Sandyang ganyan ang buhay kaya tibayan ang sarili tiisin
Ang mga latay ngunit kung may bagyo at puno ng kadiliman
Akoy hindi parin titigil lumakas man ang ulan...
[Chorus]
Lumakas mang ang ulan
Lumakas mang ang ulan
Lumakas mang ang ulan
Lumakas mang ang ulan
Di ako titigil lumakas man ang ulan...