Aafke Romeijn Karakter
Ik weet er zijn
Dingen die ik nooit zal kunnen vragen
Al zou ik nog
Zo graag weten
Hoe het was
Zoals die ochtend
Bij de schutting toen de zon scheen en je zei
Dat je even
Sigaretten
Ging halen op de hoek
En ik wist van tv dat dat meestal betekent
Dat je nooit meer terugkomen zou
En hoe ik huilde toen je tien minuten later
De poort weer open deed
Er is niemand die ik zo graag voor altijd bij me zou houden
Je was zo oud
Als ik nu ben
Maar de vragen waren groter
Of misschien waren ze wel dezelfde
Maar snap ik dat nog niet
Je sliep op de bank, altijd
In dezelfde trui, die blauwe, die mama breide
Het was niet fraai
Maar ik zag dat je moe was
Dus liet ik je met rust
En soms zie ik foto's waarop je me vasthoudt
En dan zie ik mezelf met een jongetje
Dat ik het liefst zou willen zeggen:
"Het is oké alles, het komt wel goed"
Als je toch eens wist hoe het is om jouw kind te zijn